Zondag hoopt Jan Douwe stil te staan bij het volgende kwaliteitskenmerk voor een gezonde geloofsgemeenschap: Inspirerende samenkomsten. Hij zal dat doen aan de hand van 1 Kor. 14: 24 en 25.
In dit gedeelte gaat het over de indruk die bezoekers in een samenkomst krijgen. Misschien is het goed om er op te wijzen, dat Paulus het niet zozeer over kerkdiensten heeft zoals wij die kennen. Om dat te weten hoef je slechts een paar verzen verder te lezen; gelovigen kwamen in een uiterst interactieve context bij elkaar en deelden daar allerlei zaken die ze van God hadden ontvangen: een lied, een onderwijzing, een profetie, enz.
God gaf en zij deelden. En toch waren ook toen de samenkomsten niet persé inspirerend. Paulus schrijft aan een gemeenschap waar de balans zoek is. Feitelijk waren de Korintiërs nogal zelfingenomen en gingen velen prat op hun geestelijke bekwaamheden. Vooral het spreken in klanktaal was er erg in trek, maar zonder dat dit de opbouw van de gemeenschap ten goede kwam. Het lijkt haast wel of de Korintiërs een soort voorlopers waren op het huidige Westerse christendom: het karakter van hun geloofsbeleving en -praktijk was heel erg op het individu gericht. Paulus roept hen op om 'gemeenschapsbouwers' te worden en juist daarin God te eren. God is namelijk een God van zijn volk en niet van individualisten.
Inspirerende samenkomst moeten niet inspirerend zijn, zodat de bezoeker er van geniet (hoewel dat natuurlijk een belangrijk iets kan zijn), maar vooral omdat een samenkomst Gods Geest ademt. Interessant genoeg heeft het woord inspireren daar ook verwantschap mee. De herkomst van het woord is uit het Latijn: inspirare. Dat is in (in) + spirare (ademen, blazen). Van de Bijbel zeggen we, dat die door God geïnspireerd is. We bedoelen dan dat God de woorden en gedachten die de schrijvers van de Bijbel opschreven, ingegeven heeft. Je zou dus kunnen stellen dat een inspirerende samenkomst, een samenkomst is waar de Geest van God aanwezig is en de ruimte heeft om zijn werk te doen. Dat is precies wat je in de eerder genoemde verzen van 1 Korinte ziet gebeuren. De Geest van God werkt daar in en door mensen en zo wordt een buitenstaander diep geraakt en ontmoet God: Dát is inspirerend. Voor minder zouden we niet mogen gaan.
Zonder God kun je prachtige, gelikte samenkomsten hebben met de meest geweldige muziek, een goede sfeer en een degelijke preek en dan toch Bijbels gezien niet inspirerend zijn. Daarom is de centrale vraag voor een samenkomst (in welke vorm dan ook) altijd: Staat God in het middelpunt? Is hij aanwezig en welkom in ons midden?
Iedereen is van harte welkom!
